Hollywood herleeft monsters, met 'Wolf Man' in de hoofdrol

Dracula. Frankenstein's monster. De onzichtbare man. De mummie.

En natuurlijk de wolfman.

Deze iconische monsters zijn in de loop van de tijd geëvolueerd en aangepast, en tarten unieke interpretaties terwijl ze het publiek in generaties lang irriteren. Onlangs hebben we een nieuwe Dracula (in Nosferatu -vorm) van Robert Eggers gezien, Guillermo del Toro is een verse Frankenstein aan het maken, en nu biedt Writer-Director Leigh Whannell zijn unieke visie op The Wolf Man.

Maar hoe trekt een filmmaker als Whannell de aandacht van het moderne publiek op met nog een weerwolffilm, vooral een gecentreerde op The Wolf Man? Hoe maken een van deze filmmakers, zoals Whannell, deze klassieke monsters beangstigend en relateerbaar in de huidige tijd?

Bereid je zilveren kogels voor, verzamel je wolfsbane en slijpen je inzet - en je vermogen om de symbolische diepte van monsterverhalen te interpreteren - omdat we whannell hebben geïnterviewd over de impact van klassieke monsterfilms op zijn werk, zijn benadering van het revitaliseren van geliefde wezens zoals de wolf Man in 2025, en waarom je enthousiast zou moeten zijn!